Uniejów - informacje

Uzdrowisko znajdujące się w województwie łódzkim, położone między Łodzią a Koninem, nad rzeką Wartą. Miasto jest jednym z najstarszych w kraju, historia jego powstania nierozerwalnie łączy się z Kościołem katolickim na ziemiach polskich. Pierwszy raz miasto zostało wspomniane w bulli papieża Innocentego II w 1136 roku, wzmianka dotyczyła posiadłości arcybiskupów gnieźnieńskich. Pierwszym rezydentem posiadłości w Uniejowie był bł. arcybiskup Bogumił. Akt lokacyjny miasta został wydany przez abp. Jakuba Świnkę. Duchowny ufundował w mieście kościół Św. Ducha oraz szpital w 1283 roku. W XIV wieku miasto zostało zrabowane i spalone przez Krzyżaków. W Uniejowie wzniesiono okazały zamek obronny, w którym w czasie wojen biskupi przechowywali swoje dobra, w tym budynku odbywały się również zjazdy duchowieństwa. Okres największego rozkwitu miasta przypadł na przełom wieku XVI i XV, wówczas do miasta przybywało wielu nowych osadników. U schyłku XV wieku i na początku XVI miejscowość była podzielona na trzy części: Stare Miasto, Nowe Miasto oraz przedmieścia. Zjednoczenia tych części dokonano w 1520 roku.

 

Podstawową działalnością, z której mieszkańcy czerpali swój dochód, było rzemiosło. Z czasem wytwórcy zaczęli organizować się w cechy, wyroby były sprzedawane również na targach i jarmarkach. Rozwój i zaawansowanie miasta przypieczetowało wykształcenie własnych struktur urzędniczych oraz sądowych. Niestety wojny szwedzkie w XVII wieku znacząco naruszyły strukturę miasta, które ucierpiało jeszcze bardziej dotkliwie w wyniku toczonych w okolicy walk między zwolennikami Augusta II i Stanisława Leszczyńskiego. Podczas rozbiorów Polski miejscowość znalazła się pod zaborem pruskim, zaborca zsekularyzował dobra kościelne, w wyniku tego precederu miasto oraz zamek w 1836 stało się własnością hrabiego Aleksandra Tolla. Nowy właściciel dokonał przebudowy zamku, w tym okresie utworzono również zespół parkowy. W latach 1870-1919 Uniejów pozbawiony był praw miejskich. W czasie II wojny światowej miejscowość zyskała rozgłos za sprawą bohaterskiej obrony miasta przez oddziały polskie pod wodzą gen. Franciszka Altera. Uniejów kilka razy był odbijany z rąk niemieckich, jednak nie przyniosło to trwałej zmiany, a jednynie represje zakrojone na wielką skalę. Jedną z najbardziej szokujących niemieckich zbrodni dokonanych w mieście było wymordowanie wszystkich nauczycieli z Uniejowa i okolic. 

 

Kiedy druga wojna światowa została już zakończona, miasto powoli zaczęło się odradzać. Okres dynamicznego rozwoju przypadł dopiero na lata 80-te i 90-te XX wieku, w tym czasie infrastruktura miasta została znacznie rozbudowana i zmodernizowana. Miasto uzyskało status uzdrowiska zaledwie kilka lat temu - w 2011 roku, i obecnie właśnie działalność uzdrowiskowa stanowi najważniejszy kierunek jego rozwoju. Największym atutem uzdrowiska jest obecność naturalnej solanki termalnej, którą aktualnie pozyskuje się z trzech odwiertów. Jest ona z dużym powodzeniem stosowana w leczeniu chorób reumatycznych, ortopedyczno-urazowych, dermatologicznych, laryngologicznych, nerwicach i nerwobólach. Nie tylko chęć lub konieczność podratowania zdrowia skłania gości do odwiedzania miasta. Uniejów jest pięknym, malowniczym miejscem, turyści bardzo chętnie zwiedzają tamtejszy zamek wraz z zespołem parkowym, XIX-wieczny dwór, prawosławną kaplicę grobową oraz XIV-wieczny gotycki kościół parafialny Wniebowzięcia NMP. Jest to coraz bardziej popularne miejsce wypoczynku, zdecydowanie warto się tam wybrać i korzystać z miejscowych walorów uzdrowiskowych.